AVF یا Arteriovenous Fistula به معنی فیستول شریانی-وریدی است. این یک ناهنجاری عروقی است که در آن یک ارتباط غیرطبیعی مستقیم بین یک شریان و یک ورید ایجاد می‌شود، بدون اینکه جریان خون از طریق مویرگ‌ها عبور کند.
این شرایط می‌تواند به صورت مادرزادی یا اکتسابی ایجاد شود و بسته به محل و شدت آن، علائم و درمان متفاوتی دارد.
—
علل ایجاد AVF
1. مادرزادی (Congenital AVF):
ناشی از نقص در تکامل عروقی در دوران جنینی.
2. اکتسابی (Acquired AVF):
آسیب‌های تروماتیک: مانند ضربه مستقیم به عروق.
روش‌های پزشکی: ایجاد عمدی برای دیالیز (AVF دیالیزی).
عفونت یا التهاب: که می‌تواند به دیواره عروق آسیب برساند.
آنوریسم یا تومور: که ممکن است باعث ایجاد ارتباط غیرطبیعی شوند.
—
محل‌های شایع AVF
1. AVF دیالیزی:
به صورت عمدی برای بیماران با نارسایی کلیه ایجاد می‌شود تا جریان خون کافی برای دیالیز فراهم شود.
2. AVF مغزی:
یک ارتباط غیرطبیعی در مغز، که می‌تواند منجر به خونریزی یا علائم عصبی شود.
3. AVF نخاعی:
ارتباط غیرطبیعی بین شریان‌ها و وریدهای نخاعی که ممکن است منجر به ضعف یا مشکلات حرکتی شود.
4. AVF محیطی:
در اندام‌ها، معمولاً به دلیل ضربه یا جراحی.
—
علائم AVF
بسته به محل و اندازه:
1. AVF محیطی:
تورم و برآمدگی در محل فیستول.
صدا یا لرزش (Bruit یا Thrill) در محل.
2. AVF مغزی:
سردرد.
خونریزی مغزی.
تشنج یا ضعف عصبی.
3. AVF نخاعی:
ضعف عضلانی.
بی‌حسی.
مشکلات ادراری یا گوارشی.